Ben jij ook zo bevlogen in je werk? En is het jou wel eens opgevallen dat 'bevlogenheid' genoemd wordt als een eigenschap die tot stressklachten kan leiden? Je zou denken dat werken vanuit kracht en energie, met passie en een streven het altijd beter te doen, heel positieve eigenschappen zijn. En dat zijn het ook! Maar dat ze ook een krachtige valkuil zijn, daar weet ik alles van.

Jet Hasper | Eigenaar Intens Productief

Ik weet uit eigen ervaring dat je je zó bevlogen kunt voelen, dat je jezelf niet meer kunt afremmen

Soms moet je jezelf afvragen waar je bevlogenheid vandaan komt. Zo was ik bevlogen over de verkeerde dingen (zeg maar: alles) en immens fanatiek. Ik kon het niet 'niet' inzetten en ik hechtte heel veel waarde aan wat anderen daarvan vonden.

Op mijn werk kreeg ik het stempel 'talent' en dat kwam mij 'oh zo goed' uit. Het was het bijna tastbare bewijs van mijn goede functioneren. Iets waar ik zelf pijnlijk veel aan twijfelde. Ik kon de voldoening niet uit mezelf halen en wilde alles perfect doen, om bevestiging van anderen te krijgen.

Mijn collega's hadden daar last van; ik was de ultieme control freak. Alles moest perfect. Privé werd ik ook steeds fanatieker. Vijf keer per week sporten, met een baby in mijn armen die mee ging, ik móest.

Diep van binnen was ik bang dat ik ontmaskerd zou worden. Dat iemand door mijn gedrag heen zou prikken en mijn emoties zichtbaar zouden worden. Daarom hield ik me op de vlakte en voelde ik me comfortabel bij 'perfect'. Ik functioneerde er 'goed' bij, maar het ging totaal ten koste van mezelf.

Tot ik erachter kwam dat ik al heel lang iets aan het onderdrukken was. Dat ik als het ware gevangen zat in gedrag dat ik mezelf als kind had aangeleerd. Achter mijn onverschillige en op perfectie gerichte houding, zat een gevoel van 'er niet toe doen'. Het gevoel van een meisje dat in haar jeugd geen aansluiting vond en zich daardoor begon te verstoppen.

Ik gebruikte mijn kracht - mijn bevlogenheid - om dit kwetsbare deel van mij voor de buitenwereld verborgen te houden. En dat eiste zijn tol.

Door mijn manier van overleven werd ik een expert in productiviteit

Ik was mezelf zo hard aan het bewijzen dat ik steeds verder uitgeput raakte. Ik kon steeds minder goed nadenken, ik werd moe. Maar ondanks de signalen, ging ik door. En dat heb ik heel lang volgehouden. Zeker tien jaar. Als iets niet goed voelde, deed ik het toch. Als anderen onderpresteerden, compenseerde ik dat. Ik had de touwtjes heel strak in handen. Door mijn manier van overleven werd ik een kei in productiviteit. Ik presteerde goed, maakte promotie, werd gezien als een talent, maar van binnen ging ik kapot.

Puur op wilskracht was ik doorgegaan

Op een bepaald moment kon ik niet verder. Mijn lichaam nam het over en - achteraf gezien - redde dat me. Want puur op wilskracht was ik gewoon doorgegaan. Uit mezelf had ik mijn fanatisme niet af kunnen remmen. Nu kon ik niet meer; ik huilde. En ik voelde me totaal radeloos. Niks functioneerde nog. Alles wat ik gewend was te kunnen, kon ik niet meer. Als mijn leidinggevende op maandag zei, 'ik bel je woensdag', dan was er van maandag tot woensdag niets anders dan paniek. En totale onmacht omdat ik mezelf niet in de greep kreeg. De angst dat iemand zou vragen hoe het met ging was bijna ondraaglijk. Ik kon er niet meer omheen kletsen, mijn onverschillige houding was weg. Het was alsof ik faalde voor het leven. Daar zat ik dan bij de bedrijfsarts! Ik!

Wat is mijn passie?

Toch begon ik eraan toe te geven, langzaam aan. Het moest anders. Ik stopte met werken, nadat ik een poging had gedaan te re-integreren. De gedachte geen baan meer te hebben voelde eerst nog alsof ik mijn identiteit verloor. In het begin was de vraag die me het meest bezighield: 'hoe blijf ik aan het werk?'. Maar dat veranderde. Alle inzichten, het doorzien van mijn patroon, het loslaten van emoties, het zorgen voor ontspanning; het ging nu om mij. Het moest nu om mij gaan, want ik had de bodem bereikt. In plaats van na te denken over een volgende baan, vroeg ik mezelf in toenemende mate af 'wat is mijn passie?'. En het antwoord moge duidelijk zijn: productiviteit.

Bevlogenheid en productiviteit kúnnen hand in hand gaan

Als bevlogen professionals delen we onze kracht, én onze valkuil. Uit die valkuil blijven is één. Je werkplezier vergroten, meer voldoening uit je werk halen en gewoon super trots kunnen zijn op je productiviteit, is waarmee ik jou kan helpen.

Want bevlogen zijn over de juiste dingen en je bevlogenheid inzetten om je doelen te bereiken, geeft een enorme voldoening. Het maakt dat je vanuit je passie kan leven en dat je waarde toevoegt vanuit je kracht. Het is verrijkend, in plaats van uitputtend. Het gééft energie, in plaats van energie te kosten.

Door bevlogenheid te doseren en het op een gezonde en productieve manier in te zetten, zorg je niet alleen voor functionele productiviteit - maar nog veel belangrijker - voor emotionele en mentale productiviteit.

Samen werken aan productiviteit

Ik vind het eindeloos inspirerend om met bevlogen professionals samen te werken. Want zo zie ik het; samen werken we aan jouw productiviteit. Mijn programma wordt dankzij de samenwerkingen met mijn 'Intens Productievelingen' beter en beter. Ik leer hén en mezelf steeds beter kennen. Ik leer doorlopend nieuwe methodes die bij ons passen, omdat ik iedereen persoonlijk train en maatwerk lever. Ik zoek oplossingen en praktische tools die kloppen bij jóuw manier van werken. Die jou verder helpen. Omdat ik het snap. Doorleefd en al. Omdat we in hetzelfde (toffe!) schuitje zitten.